ရေမီးအစုံ အင်း…..ဟင်း…..ဟင်း….အင်း……ဟင်း..ဝမ်းခေါင်းထဲမှ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲညီးညူသံကြီးကို ကြားလိုက်ရသောကြောင့် ဖိုးဇော်  ကျောရိုးထဲ စိမ့်ကနဲဖြစ်ကာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားရသည်။ အချိန်က ညသန်းခေါင်ကျော်နေပြီ။ နေရာက  ပုဂ္ဂလိကဆေးခန်းအကြီးစားကြီးတစ်ခု။ ဆေးရုံဆေးခန်းလိုနေရာမှာ ညအချိန်မတော် ညီးညူသံကြီးကို…

ကျောင်းသူမလေးရဲ့ ရမ္မက်စိန်ခေါ်သံ ဒေါင်…. ဒေါင်…. ဒေါင်…. ဇီးဖြူတောင် (အ.ထ.က) ကျောင်းမှ ကျောင်းသားများအတွက် သာယာ ဖွယ် ထွက်ပေါ် လာတဲ့ ကျောင်းလွှတ် ခေါင်းလောင်းသံ…

ယောက်ျားနဲ့ဝေးနေချိန် “ကိုညီ..မလုပ်နဲ့တော့…တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားလိမ့်မယ်” “ခနလေးပါ မီမွန်ရယ်” ကိုညီနောက်ကနေ… ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပြီးတော့…တင်ပါးပေါ်ကို..လရည်တွေတင်ပေးလိုက်တယ်။ “ကိုကြီး…သုတ်ပေးဦး” “အေးအေး” ကိုညီလဲမြန်မြန်သုတ်ပြီး တော့…ညီတော်မောင်ကိုပါ…မြန်မြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့… တံခါးကိုဟပြီး..ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ဘယ်ဝန်ထမ်းမှကော် ရစ်တာမှာ..မရှိတာသေချာမှTrayကိုယူပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။ ဖြစ်ပုံကတော့ဒီလိုလေ….ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နာမည်သိပ်မကြီးတဲ့..အတွဲ တွေလည်းလာပုံမှန်လာတတ်တဲ့…Hotelအလတ်စားတစ်ခုမှာပေါ့။…

နန်းစု မြို့ပြရဲ့မွန်းကျပ်မှုနဲ့အတူ ရုံးကအပြန် ဘတ်စ်ကားတိုးစီးရတဲ့ဘဝကို မင်းမင်းစိတ်ကုန်လှပြိ..ရန်ကုန်သားဖြစ်ပေမယ့် ၄လွှာက condo ခန်းလေးသာ ငှားနေနိုင်သည်.. အိမ်ရောက်တော့ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲပြိး အတွေးနယ်ဆန့်လိုက်သည်.. မနက်ဖြန်ဆိုနယ်ပြန်သွားတဲ ဇနိးလေး မြတ်နိုးပြန်ရောက်မည်..…

စေ့စေ့တွေး ရေးရေးပေါ် တီတီလေးရေ…တီတီလေး…လာပါအုံး…မြန်မြန်…အား…အား….” အိပ်ခန်းထဲမှ ‘ မိုင်မိုင် ’ ၏ အလန့်တကြား အသံကြောင့်  သီတာပြုံးလက်ထဲမှ စာစောင်ကိုချ၍ ကမန်းကတန်းထ၍ ပြေးလာမိသည်။ အိပ်ခန်းထဲလှမ်းဝင်လိုက်တော့…

မဝိုင်း၏နူတ်ခမ်းအစုံ နေမင်း တယောက် မိမိ တို့ ရပ်ကွက်နားက တန်ဆောင်တိုင် ပွဲကို သတိရမိသော်လည်း ခရီး သိပ်မသွားဘူးသူ မို့ ရထားစီး ပြီး ရထားဂိတ်…

ကျနော်မလွန်ဘူး မမမြိုင် တကယ်တော့ သက်လွင် လွန်သည်ဟ မဆိုသာပါ ။ မတ်က မရီးကို ကြံတာမျိုးက မမှန် ဟုသာ အရပ်စကား ကြားခဲ့ဘူးပါသည်။  အမှန်တော့…

လူကွယ်ရာကျ သွားပြီ ကိုမင်းရေ… …အေး ဖြေးဖြေး ငါ့ကောင်… ကိုမင်းကိုနှုတ်ဆက်ကာ နေဝင်းထွက်လာခဲ့သည်။ ထမင်းချိုင့်ကို နောက်ကယ်ရီယာမှာ ညှပ်ကာ စက်ဘီးကို လှည့်၍ နင်းလိုက်သည်။ နေဝင်းက…

ကျွန်း(စ/ဆုံး) ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် နေခြည်မှင်သက်သွားမိသည်။ဒီကျွန်းပေါ်ကို သဘောင်္မုန်တိုင်းမိပြီး အသက်ကယ်လှေလေးတစ်စင်းနှင့် ရောက်နေခဲ့သည်မှာတစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သည်။သက်ရှိလူသားတစ်ယောက်မှမတွေ့ခဲ့။ အခုတော့ ကပ္ပလီတစ်ယောက်လို မည်းနက်နေသည့်အသားအရေနှင့် လူထွားကြီးနှစ်ယောက်ကိုမျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့နေရသည်။ ညဘက်မို့ တောခြောက်တာလားလို့တောင်ထင်ရသည်။ နေခြည် ငယ်ငယ်ကကြားဖူးသည့်…

မမကိုချစ်လို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်းလိုက်မိသည်နှင့်ကိုယ့်ဖက်ကသိမ်ငယ်သ ွားမိ၏ ။ မရယ်မပြုံးသော်လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သည့်မျက်လုံးများနှင့်  စိုက်ကြည့်နေသည်ပာုပဲ — ခံစားလိုက်ရသည်။   ‘‘ ဗိုလ်ချူပ်ဈေးသွားချင်လို့ ’   ‘’ ဟုတ်ကဲ့ —…