မညှာမတာ မွန်မွန်တစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သူကစူလိုက်သဖြင့် စူပုတ်ပြီး အိမ်ပြင်ထွက်လာသည်။ အသက် ၁၈နှစ် အရွယ် မွန်မွန်ဟာ နမည်နဲ့လိုက်အောင် ဥစ္စာပေါရုပ်ချော လှမ်းလျှောက်တိုင်း ဘယ်ညာယိမ်းနေတဲ့ တင်ကြီးနှစ်လုံးနဲ့ နိုးနှစ်လုံးဟာ.

သူမ၏မပြည့်ဝသော နွယ်နီသည် အသက်နှစ်ဆယ့်ခြောက်နဲ့ တခုလပ်တယောက်ဖြစ်ကာ ငွေကြေးလည်းပြည့်စုံသူတဦးဖြစ်သည်။ ယောကျာ်းဆုံးသွားသည်မှာ သုံးနှစ်ခွဲခန့်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး ကာမအရသာကို ချိုသည်၊ ခါးသည်သိနေရက်နဲ့ သူမ၏မပြည့်ဝသော ဆန္ဒများအတွက် ရတက်မအေးနိုင်အောင်ဖြစ်နေရလေသည်။ ယနေ့ညလဲ ကြွေးတောင်းသွားစရာရှိသဖြင့်.

ကျမနဲ့အသစ်အဆန်း ကျမနာမည် အင်ကြင်းမိုး မိုး လို့ပဲအတိုခေါက်ခေါ်ကြတယ်။ သထုံဈေးမှာ အထည်ဆိုင်ဖွင့်တယ်။ အသက်က နှစ်ဆယ့်လေး ထဲမှာပေါ့.. အိမ်ထောင်ကျတာ သုံး နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ယောက်ကျားက ကိုထူးမော်တဲ့။.

သူ့မယားကျနေတာပဲ မှောင်မိုက်နေသောကောင်းကင်ပြင်ထက်မှာ ကြယ်ရောင်တချို့က စိန်ပွင့်လေးများကြဲပက်ထားသကဲ့သို့ တလက်လက်ဖြင့် လင်းတခါမှိန်တလှဲ့ ဖြင့် သူတို့တတ်နိုင်သော အလင်းကလေးဖြင့် ကမ္ဘာမြေထက်သို့ လင်းချပေးနေသည်။ ပူလောင်ပြင်းပြသော နွေလယ်ညရဲ့ မှောင်မိုက်မှု့အောက်မှာပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။.

အချစ်သင်္ကေတေ သာယာကြည်လင်တဲ့ မနက်ခင်း လေးရဲ့အေးမြတဲ့လေညင်းလေးတွေနဲ့အတူသားသားတစ်ယောက် နိုးထလာခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ဆိုရင်ဒီအိမ်ကိုပြောင်းလာတာတစ်ပတ်တိတိရှိပြီလေ။ ဖေဖေရယ်မေမေရယ်တစ်ခန်း ကျွန်တော်ကတစ်ခန်း ၊ မမနဲ့ညီမလေးကတော့ကျွန်တော့်ဘေးကအခန်းမှာပေါ့။ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့အထင်ကရနေရာတစ်ခုဖြစ်တာနဲ့အညီ လူတွေလဲသွားလာလို့ မနက်ခင်းလေးကသက်ဝင်လှုပ်ရှားနေပြီ။ အိပ်ရာထဲမှာဟိုဒီတွေနေရင်းနဲ့ အခန်းအပြင်ကမေမေအသံကိုကြားလိုက်ရတယ်။.

ကိုကိုပြုသမျှခံပါ့မယ် သူ့အကောင့်လေးမီးစိမ်းနေပါလား ဖုန်းလေးကိုကိုင်ပြီး ဖေ့ဘုတ်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ သီရီအကောင့်လေး မီးလေးစိမ်းနေတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှလည်း နှုတ်မဆက်ရဲတဲ့ဘဝ။ သီရိရေ ကိုယ့်မှာသာ ကိုယ့်အပြစ်နှင့် ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ တို့နှစ်ယောက်ချစ်ခြင်းကို.

ဆန္ဒတွေဖြေဖျောက်ဖို့ တစ်နေ့သောအခါ ရန်ကုန်မြို့နဲ့များစွာမဝေးလှသော ဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိ အိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင် တက္ကစီတစ်စင်း ဆိုက်ရောက်လာကာ ကားပေါ်မှ အသက် နှစ်ဆယ့်ငါး နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦး အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဆင်းလာ ပါသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည်.

စိတ်ကျေနပ်မှု့ပေးနိုင်သော မေ့မရတဲ့အန်တီလေး နဲ့ အတိတ်ကဇာတ်လမ်းတစ်ခု ကို အမှန်အတိုင်းပဲ ရေးထားပါတယ်။ ဒီအကြောင်းတွေဖြစ်ခဲ့တာက အဖေနဲ့ အမေ တစ်လကြာမယ့် ခရီးတစ်ခုကိုသွားရမယ်ဆိုတော့ အန်တီလေးက အိမ်စောင့်ပေးဖို့ အတွက်.

စိတ်ရဲ့ခေါ်ဆောင်ရာ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ် သို့ လေယဉ်တစ်စင်း ဆင်းသက်လာလေသည် ။ ထိုလေယဉ်ပေါ် မှ အသားဖြူဖြူ ဗလတောင့်တောင့် ဖြင့် ကြည့်ကောင်းသော ယောၤကျား တစ်ယောက် နေကာမျက်မှန်လေး.

နုနုနယ်နယ်အူရိုင်းလေး ကောင်မလေးလာခါနီးပြီ… ကျော်နိုင် လက်ကနာရီကိုကြည့်ပြီး အချက်ပြတယ်.. ကျွှန်တော်နှင့်ကုလား ရယ်ဒိ ပဲဆိုတဲ့သဘော ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်၊ ဟော.. ဟိုဘက်လမ်းကြားထဲကနေ ကောင်မလေး လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ. လှမ်းလာနြေ့ပီ။ လွယ်အိတ်လေး.