အမှောင်ည
အမှောင်ည ကမြနာမညျ ခမြျးအေး မအေးခမြျးတဲ့ ဘဝကို ပွောပွခငြျမိတယျ။ ကမြကို မှေးပွီးပွီးခငြျး အမကေ မီးတှငျးထဲ ဆုံးသှားခဲ့ပါတယျ။ အဖကေ နောကျအိမျထောငျထူပွီး ကမြကို မှေးစားမိဘလကျထဲ.
အမှောင်ည ကမြနာမညျ ခမြျးအေး မအေးခမြျးတဲ့ ဘဝကို ပွောပွခငြျမိတယျ။ ကမြကို မှေးပွီးပွီးခငြျး အမကေ မီးတှငျးထဲ ဆုံးသှားခဲ့ပါတယျ။ အဖကေ နောကျအိမျထောငျထူပွီး ကမြကို မှေးစားမိဘလကျထဲ.
အချစ်သက်သေ “ရှင်က..အဲလေ ကိုကို က အမြဲတမ်း ဒီလိုပဲ နောက်ကျတာချည်းပဲ” “ဆွေ ကလည်းကွာ အလုပ်ကိစ္စတွေ မပြတ်လို့ပါ။ တစ်ခါတလေ စိတ်မဆိုးပဲ နေပါ့လား” ကျွန်တော်.
ကြံခဲ့ဖူးတဲ့ အဖြစ်ပျက် ကြှနျမအမညျက ဖွိုးသူဇာ လူမြိုးပေါငျးစုံနတေဲ့ တနသာငျ်ရီ တိုငျးရဲ့ ရှာလေးတဈရှာမှာနတေယျ အဖဖွေဈသူက ကြှနျမ ငယျငယျကတညျးက ဆုံးသှားတယျ အမေ နဲ့ အမေ့ရးရဲ့.
တဏာလိူင်းပိုးအောက် “အွတ် အွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် …. အူး အ အ အ အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ်.
ဖဲနိုင်တဲ့ည ကျနော်ဒီစက်ရုံရောက်ပီး ၅ လလောက်အကြာမှာ သူမတို့အတွဲ ရောက်လာပါတယ်..သူမနာမည်က စွန်းတဲ့ မြန်မာလို လိမ္မော်သီးပေါ့.. ထိုင်းတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးပဲ အတူ့နေ ပိုက်ဆံအတူစုပီးမှ မင်္ဂလာဆောင်ပီးမှ.
ငွေကြေးကုသိုလ် ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ကျွန်တော်သည် ဟိုတယ်တွင်လာတည်းနေသော ဧည့်သည်အစ်ကိုအရွယ်တစ်ယောက်နှင့် ပုံမှန်ကားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဧည့်သည်ရဲ့နာမည်က ကိုထွန်းဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့မှာနေသည်။ ကုန်ကားတွေထောင်ထားပြီး ကားကိစ္စအတွက်လာကာ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်တည်းခိုနေသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ပျော်တတ်သူများဖြစ်၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင်.
မအေးရယ် ချစ်လိုက်တာကွယ် အသံတွေကအတိုင်းသားကြားနေရသည် သူတို တစ်ညလုံးများလိုးနေကြမှာလားတွေးမိသည် နားထောင်ရင်အိပ်ပျော်သွားသည် တရေးနိုးတော့သည်ထိဒေါ်အေးမေကြားနေရသည် လင်မယားမလိုးသည်အရသာမှာလည်း ၁၅နှစ်ကျော်လာပြီ မိမိယောက်ကျားနဲ့လိုးစဉ်ကလည်း ခုလိုအဲလောက်တော့ ပိုးစိုးပက်စက်သူလည်းမလိုးခဲ့သလို ကိုယ်လည်းမခံဘူးခဲ့ပါ ခုတော့ သုံးညဆက်တိုက်ကိုတညလုံး.
စားကောင်းလို့ စားတာ “နင်ကလဲ မောနေပြီလား၊ လုပ်ပါအုံးဟ၊ ငါဒီမှာကောင်းတုန်း” လုပ်နေရင်း တန်းလမ်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ပိကျလာသော ကိုရဲနောင်ကို လှမ်းဖက်ရင်း ခင်မာရီကပြောလိုက်သည်။ ခု နောက်ပိုင်း ခင်မာရီ.
လိုနေခဲ့တာကြာပြီ အသက်(၄၀)၊အသားညှိညှိ၊အရပ်၅ပေ၈လက်မရှိပြီး ၊ တက္ကစီမောင်းသော ကိုနိုင်ဝင်း၏ ရန်ကုန်မြို့ပြင်းပြသော အပူချိန်အောက်ဝယ် တွေ့ကြုံဆုံခဲ့ရသော ဇာတ်လမ်းအထွေထွေဖြစ်သည်။ “တက်ကစီ…” “ညီလေး ဘယ်သွားမလို့လဲ…..” ” ကန်တော်ကြီးအကို……” “၃၅၀၀တော့ပေး…..ရလား….”.
အိမ်ငှား အန်တီ မျိုးလှိုင်သည် သူအလုပ်လုပ်ရာ ရုံးမှ အလုပ်ပီး၍ အိမ်သို့ပြန်ခဲ့ပီး အိမ်ပေါ်တွင်ထမင်းပေါင်းအိုးဖြင့် တည်လိုက်သည် သူ၏ မိဘနှစ်ပါးသည် သူ ၁၅ နှစ်သားမှာပင်ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ဆုံးပါးကုန်ကြသဖြင့်.