မောင့်စိတ်ကြိုက် 1970 ဝန်းကျင် ။ ရေနံဆီ မှောင်ခို ရောင်းသောခေတ် ။ ဆပ်ပြာလေးရဖို့ သမဆိုင်မှာ တိုးနေရသော အချိန်။မိုင်ပေါင်း တစ်ရာကျော် ကွာဝေးသော တောရွာလေးမှ…

စားဆော်ကြီးများ “ငါ့တူရေလာဦး” ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အိမ်ခန်းထဲမှာ အပြာစာအုပ်ဖတ်ပြီး ဂွမ်းထုနေရာမှ ရေချိုးခန်းမှ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ သီသီစိုးရဲ့ခေါ်သံကြောင့် စာအုပ်ကိုချကာ ကပျာကယာထရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ တကယ့်ကို အရှိန်ကောင်း…

ပိုအရသာရှိသည် စက်ရုံကနေညဆိုင်းဆင်းပြီးပြန်လာတော့ ညကိုးနာရီခန့်ပင်ရှိနေချေပြီ။ ဒီနေ့ညမှ အရင်ကပို့ပေးနေကျ ဖယ်ရီ ဒရိုင်ဘာနေမကောင်းသဖြင့် ကိုယ့်အစီအစဉ်နှင့်ကိုယ်ပြန်ရလေသည်။ ယခင်ကဆိုလျှင်တော့ အတူပြန်နေကျ တစ်ရပ်ကွက်ထဲနေ သူငယ်ချင်းမတွေရှိပေမဲ့ ယခုတော့ အများစုက စက်ရုံပြောင်းသွားကြသည်မို့…

ဆေးအစွမ်း တကောင်ကြွက် ဖြစ်သည့် ကိုကိုလေး ရွာမှ ခြောက်လကျော်ကြာ ပျောက်သွားသည်ကို ဘယ်သူမှ သတိမထားလိုက်မိပေ။ ထို့အတူ ရွာသို့ ပြန်ရောက်လာသည်ကိုလည်း သတိထားမိသူ မရှိ။ ခံကုန်းရွာကလည်း…

ကောင်းနေပါပြီဆို ကျွန်တော်ကျောင်းပြီးကတည်းကဘာအ လုပ်အကိုင်ကလဲမရှိတော့အမြဲဆူးခံနေရတာလေဒါတွေကိုအပြောမခံချင်တာကတစ် ပိုင်းကလေကလင်တာနဲ့အိမ်ကကားနောက်လိုက်ခိုင်းတာကိုလက်ခံပြီးလိုက်ရတာပေါ့ဗျာပထမဆုံးနေ့အဝေးပြေးကားလမ်းပေါ်ရောက်တော့ရောင်ချာချာနဲ့လူ အပေါ့ဗျာခိုင်တာလုပ်ပေးရတာပေါ့အဲ့နေ့မှာဇတ်လမ်းစတတာပဲဗျျာညရနာရီရောကက်ပြီခရီးးသယ်များဂိတ်ဆုုံးဗျာအိတ်ချပေးနေရင် နောက်ကနေ ဟိတ် …ဟိတ် ဆိုပြီးလမ်းခေါ်လိုက်လို့ကျွန်တော်လန့်သွားတာပဲနောက်လည့်ကြည့်လိုက်တော့တော်တော်တောင့်ပြီးဖြောင့်တဲ့မမကြီးပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်လုံးကလည်းကြီးနို့တွေကလဲကားနေတာပေါ့ဒါကိုငေးရင်းစိတ်ကူရင်ပြီးလီးတောင်နေတာကိုသတိမထားမိလိုက်ဘူး ဟိတ်ကောင်လေးဘာငန်းနေတာတုန်ဆိုမှသတိဝင်လာ တော့ရှက်သွားတာပဲဗျာ။ လီးကလဲတောင် အောက်ခံကမဝတ်ထားဆိုတော့သိသာနေတော့သူ့အိတ်တောင်မချပေးရဲလို့နေတာကို။အတင်းလက်လာဆွဲလိုက်တော့ကျွန်တော်လဲမထူးဘူးဆိုပြီးမမသန်းဌေးနောက်မလိုက်ချင်လိုက်ချင်နဲ့ပါသွားတာအရှိန်လွန်ပြီးကျွန်တော့လီးနဲ့သူ့ဖင်နဲ့သွားထိတော့တာပေါ့ဗျာအဲ့အချိန်သူကရှက်သွားပြီးကမန်းကတန်းသူ့အိပ်ကိုသူဆွဲချပြီးကားပေါ်ကဆင်းပြေးတုန်းသူ့ဖုန်းပြုတ်ကျနေတာကိုမြင်လို့လိုက်ပေးမယ်လုပ်တုန်း ……မင်းအောင်ထမင်းသွားမယ်ဆရာကလမ်းခေါ်တော့မပေးလိုက်ရဘူး…

အညှာလွယ်သူ ကလင်…ကလင်…ကလင်…ကလင် အလုပ်တက်ဘဲလ်သံနဲ့အတူ လုပ်ငန်းခွင်သို့ အပြေးလေးလှမ်း ဝင်ခဲ့ပြီး တနေ့တာအလုပ်ခွင်ကိုစတင်လိုက်ပါသည်။ အော်မေ့နေလို့ ကျနော့်နာမည်နဲ့ မိတ်လိုက် အဲလေ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမှာပဲ ကျနော်နာမည်က ‘မိုးမခ’ ခင်မင်သူအများစုကတော့…

မမကအကြွေပန်း ဟာ! ရင်ထဲမှာ ထွက်လာတဲ့ အသံပါ။ အပြင်တော့ ထွက်မလာဘူး။ မြင်ရတဲ့မြင်ကွင်း အူတွေ သဲတွေ ဗြောင်းဆန် သွားတယ်။ မမသီတာရယ်လေ အပြေးအလွား ရောက်လာပြီး…

မရှိလျှင်မဖြစ် နင်ကလဲ မောနေပြီလား၊ လုပ်ပါအုံးဟ၊ ငါဒီမှာကောင်းတုန်း လုပ်နေရင်း တန်းလမ်း သူ့ကိုယ်ပေါ်ပိကျလာသော ကိုရဲနောင်ကို လှမ်းဖက်ရင်း ခင်မာရီကပြောလိုက်သည်။ ခု နောက်ပိုင်း ခင်မာရီ နှင့်…

မထူးဇာတ် နီနီမြင့်ရောက်ရှိနေသောနေရာမှာ မြေဧကအတော်ကလေးကျယ်ဝန်းသော ခြံကျယ်ကြီးတစ်ခြံဖြစ်သည်။ နှစ်ထပ်တိုက်တစ်လုံးရှိပြီး တိုက်နှင့်မလှမ်းမကမ်းမှာ ယခင်ကဆန်စက်ကြီး ဖြစ်ခဲ့ဟန်တူသော အဆောက်အဦဟောင်းတစ်ခု ရှိသည်။ တစ်စုံတစ်ရာ လျှို့ဝှက်လုပ်ဆောင်ရန်အတွက် ကောင်းမွန်သော နေရာတစ်ခုလည်းဖြစ်သည်။ ထွန်းမြင့်က…

အချစ်ကတခြားဆီမှာပါ လွန်ခဲ့သော၂၀၀၆ခုနှစ်ကတော့ကျမအသက် ၂၃နှစ်အရွယ်လောက်ကပေါ့ရှင်။ ကျမကျောင်းပြီးပြီ အလုပ်အတွက်သင်တန်းတွေပြေးတက်ရင်း ပေါ့ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့တာလေးပြောပါရစေ။ဟီးဟီး ပြောချင်ဇောကများနေတော့နာမည်ပြောဖို့မေ့နေတယ်။ကျမကပန်းသဇင်တဲ့။ပင်မြင့်မှာပွင့်တဲ့ပန်းလေး လို့ဖေဖေကနာမည်လေးပေးခဲ့တာ။ ကျမဘဝတိုးတက်မြင့်မားဖို့ရည်ရွယ်ပြီးပေးထားတဲ့နာမည်လေးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျမကိုအရမ်းလှသလားလို့မေးရင်အရမ်းမလှပေမယ့်ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။အသားဖြူတယ်။မျက်နှာအကျကောင်းတယ်။နှာခေါင်းစင်းတယ်။မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းတယ်။အင်းကိုယ်လုံးလားလှတယ်လို့ပဲပြောရမှာပေါ့။ ဖွင့်ထွားတဲ့ရင်သားနှင့်စွင့်ကားတဲ့တင်ရှိတယ်။ ကိုယ်ရေးသွေးတာတော့ဟုတ်ပါဘူးရှင့် အင်းလိုရင်းပဲပြောပါ့မယ်။ဒီလိုပါ ကျမသင်တန်းတ၇စ်ခုတက်ရမယ်ဆိုတော့အလုပ်ကနေအပြေးအလွှားတက်တယ်။DMLမှာ ပေါ့။အလုပ်ထဲကလာရတော့နောက်ကျသွားတယ်။ သင်တန်းရောက်တော့ထိုင်စရာခုံလိုက်ရှာတယ်။နောက်ဆုံးမှာ…